18 تیر روز امتحان ملی: پافشاری بر آزادی، یا ترجیح مبارزه با شعار نویسی در مستراح های عمومی
شاید بسیاری از این تشویق ها از جانب ایرانیان خارج کشور باشد که همیشه آرزوی رهایی و آبادانی آن را در دل دارند. شاید هم عده ای جوان پر شور در داخل و خارج ایران به این کار مبادرت می کنند. ولی سوای همه ی این ها مردم چه واکنشی در این روز نشان خواهند داد؟
بی تردید 18 خرداد مصادف با واقعه ای تاریخی است که به بهترین وجهی با وقایع اخیر مرتبط است، یعنی ضرب و جرح، تحقیر، سرکوب، ارعاب مردم توسط دولت، که دوباره در هفته های اخیر به شدید ترین وجهی اجرا شد. از این اگر مردم بخواهند اعتراضات خود را ادامه دهند این روز بهترین مناسبت است. هیچ مناسبت دیگری نمی تواند چنین معنادار حظور مردم در خیابان ها و اعتراض به سرکوب، تقلب و تحقیر را توجیه کند. در غیر این صورت مناسبت دیگری برای حضور در خیابان و نشان دادن شدت به کودتا گران پدید نخواهد آمد و آن وقت است که باید به اصطلاح مبارزه را با روش های زیرپوستی مثل شعار نوشتن در مستراح تا ابد ادامه یابد.
عدم حضور مردم در این تظاهرات یک معنی دارد: مردم با همین وضعیت کنار آمده اند و روشنفکران و علاقه مندان به تغییر باید یک فکری به حال خودشان بکنند. مردم ترجیح داده اند هنر نان به نرخ روزخوری را تمرین کنند، و دوباره از همدیگر بترسند و با کلک های کثیف سیاسی از هم انتقام بگیرند و دوروئی را به عنوان ارزشی ایرانی به فرزندان شان منتقل کنند.
بدون تعارف به نظر می رسد که غالب رهبران اصلی جنبش که چند روزی است سکوت کرده اند، به علل مختلفی حاضر نیستند از این جلوتر بروند. این رهبران نشان دادند کسانی نیستند که توانمندی کافی را برای به دست گیری ابتکار عمل داشته باشند. شاید حضور مردم کمی هم به آنها دل بدهد و آنها را سرغیرت بیاورد، به هر حال بدون مدیریت که نمی توان به جایی رسید.
No comments:
Post a Comment